„Dzień czekolady” to terapeutyczne kino, które w przystępny i piękny sposób opowiada o procesie przechodzenia żałoby, w którym dzieci mogą zrozumieć i odreagować trudne przeżycia dzięki wyobraźni.
Etap kształcenia: szkoła podstawowa, klasy II–V
- Do pobrania
- Materiały dla nauczycieli klasy II–V
- Prezentacja PowerPoint
- Scenariusz do prezentacji klasy II–V
- Materiały dla nauczycieli godz. wych., klasy IV–VI
We wsparciu psychologicznym najmłodszych ważnymi narzędziami i technikami są zabawa oraz symbolika fantazji, które pomagają rozmawiać o trudnych sytuacjach oraz wytłumaczyć bolesne doświadczenia i emocje z nimi związane. Dzięki wyobraźni można rozładować napięcie i uzewnętrznić uczucia takie jak smutek, złość i lęk. Właśnie w bajkowej krainie dzieci czują się bezpiecznie i łatwiej jest im zrozumieć i uporządkować przeżycia, gdy mogą w sposób symboliczny je przedstawić, puszczając wodze fantazji i oddając się zabawie. Film jest więc analogią procesu terapeutycznego, uświadamiając nam, że wyobraźnia pozwala odzyskać poczucie bezpieczeństwa i szczęście. W baśniowej krainie dzieci odnajdują wskazówki pomagające uporać się z emocjami, ponieważ rodzice nie potrafią ich wesprzeć i z nimi rozmawiać. Gdy dwoje małych bohaterów filmu ucieka w świat fantazji i tam szuka odpowiedzi na ważne pytania, rodzice skupiają się na zachowaniach, które przysparzają im kłopotów. Zamiast porozmawiać i dodać otuchy w przeżywaniu żałoby dorośli wymagają posłuszeństwa. Tak się dzieje, ponieważ sami nie potrafią poradzić sobie z tęsknotą, lękiem i żałobą po stracie bliskiej osoby. Podobnie jest na co dzień w naszych domach, gdy nie widzimy, lub nie chcemy widzieć, potrzeb naszych dzieci, gdy unikamy ważnych rozmów i wspierania najbliższych w przeżywaniu emocji, gdy nie radząc sobie z własnym cierpieniem, odsuwamy się od bliskich i pogrążamy w smutku. Osamotnione dzieci szukają pomocy w fantazjach i często ta ucieczka w bajkowy świat przeraża dorosłych.
Ważnym przesłaniem filmu jest to, że dorośli nie powinni się tego bać, wręcz przeciwnie, powinni wspierać dzieci i rozmawiać z nimi o fantazjach, traktując je jako okazję do wytłumaczenia trudnych doświadczeń i do rozmów o emocjach. W „Dniu czekolady” dorośli z cierpienia budują mur pomiędzy sobą a innymi, a ucieczka przed wspomnieniami coraz bardziej pogrąża ich w smutku. W wydostaniu się z pułapki samotności pomagają im dzieci. Ratunkiem okazują się przyjaźń, miłość, zrozumienie i akceptacja własnych uczuć. „Dzień czekolady” niesie wskazówki dla nas dorosłych – zamiast udawać, że świat fantazji nie istnieje, powinniśmy czerpać z jego symboliki. Dzieci potrzebują wyobraźni, aby zrozumieć emocje, a towarzyszenie im w tym procesie może pomóc również dorosłym w uporaniu się z niełatwymi doświadczeniami
Wejście w świat fantazji dziecka przede wszystkim pomaga w nawiązaniu dialogu z nim i zrozumieniu jego sposobu doświadczania i przeżywania. „Dzień czekolady” uświadamia, że wyobraźnia jest terapeutycznym pomostem między światem dzieci a światem dorosłych. To ona pomaga wyzłościć złość i wypłakać smutek, odnaleźć poczucie bezpieczeństwa i radość po stracie. W „Dniu czekolady” wspierają w tym małych bohaterów spotkani w krainie fantazji Pożeracz Poniedziałków i Skoczek Czasu. To oni pomagają dzieciom zrozumieć przemijanie, nieodwracalność wydarzeń i to, że na przeszłość nie mamy wpływu. Symbolika bajkowych relacji uczy dzieci, że to od nas zależy, jakie emocje z nami zostają i jak nas kształtują. Bohaterowie ze świata fantazji podpowiadają, co zrobić, aby zapamiętać i pielęgnować te wspomnienia, które dają szczęście i pocieszenie. Uczą nas tego, że o emocjach trzeba rozmawiać, trzeba zaakceptować trudne doświadczenia i odnaleźć w nich wartość. Ten przekaz filmu oddaje sens przeżycia żałoby w sposób, który przynosi ukojenie i szanse na szczęście po stracie. Przede wszystkim pokazuje, że wspomnienia mogą oddziaływać terapeutyczne. Zamiast przed nimi uciekać trzeba je kolekcjonować jak cenne skarby. W filmie wspomnienia symbolizują motyle, których delikatność i piękno są metaforą ich ulotności oraz tego, jak ważne jest ich pielęgnowanie.
W „Dniu czekolady” to właśnie dzieci uczą dorosłych, że dzięki wspomnieniom życie po stracie może mieć wartość i nieść radość. W tej fascynującej historii mali bohaterowie podpowiadają, że aby pożegnać cierpienie, trzeba najpierw przeżyć smutek, aby uporać się z lękiem, trzeba spojrzeć mu prosto w oczy, a odzyskać radość można tyko wtedy, gdy za rękę chwycimy przyjaciela. „Dzień czekolady” uświadamia nam, że możemy nauczyć się od dzieci tego, jak żyć, wystarczy pozwolić im być sobą, wtedy przypomnimy sobie własne dzieciństwo i odzyskamy dar wyobraźni i siłę miłości. Podróż do świata dziecka jest w tym filmie nie tylko fascynującą przygodą, lecz także podpowiedzią otwierającą nasze serca na miłość, a umysły na prawdę. Tak jak w filmie, tak samo na co dzień dzieci mogą pomóc nam w odzyskaniu radości życia, wystarczy przyjąć zaproszenie do ich świata